Van jongs af aan ben ik met schilderen, tekenen en beeldhouwen bezig geweest. Na lange tijd als docente filosofie en methodiek op een Hogeschool voor sociale beroepen gewerkt te hebben ben ik mij hier steeds meer op gaan richten. In 1993 heb ik mijn eerste expositie gehouden. Sindsdien exposeer ik regelmatig in Haarlem en omgeving. Ook in Frankrijk, Kroatië en op Lanzarote heb ik inmiddels geëxposeerd.

Aanvankelijk maakte ik vooral olieverfschilderijen. Tegenwoordig gebruik ik meestal  aquarel en acryl.

Ik schilder veel landschappen waarin lucht, water en licht een belangrijke rol spelen. Hierbij zijn zowel beweging en verandering als ook verstilling en een tijdelijk evenwicht voor mij van belang. Ofschoon mijn schilderijen meestal herkenbaar blijven ontstaat regelmatig een gedeeltelijk of soms geheel abstract beeld.

Mijn landschappen zijn ‘leeg’ zonder mensen en gebouwen, maar niet ‘leeg’ in de betekenis van inhoudsloos. Achter de schijnbare leegte is een spanning, een energie voelbaar, die de ogenschijnlijke harmonie ieder moment kan doorbreken en veranderen, waarna iets nieuws zal verschijnen, een nieuw beeld, een nieuwe vorm.

Voorbeelden hiervan zijn onderstaande schilderijen met haiku’s uit de series:

                                           

Denk–beeld–ige landschappen Zee  en  Licht
verzonken bergen ik streel het landschap
verdwijnen en verschijnen en word voorzichtig in zee
in wolken en kleur. en licht opgelost.

 

Naast landschappen maak ik vooral in mijn ruimtelijk werk vogels, eenhoorns en dansers. Deze bronzen beelden willen omhoog: springen, dansen en vliegen. Eén van mijn exposities heb ik dan ook: “Ik zie ze vliegen” genoemd.

Wanneer ik naar mijn werk kijk, is het belangrijk voor mij of het iets toont van het wezenlijke achter de verschijning van de beelden. Ik wil een gevoel van vrijheid laten zien, een voortdurend veranderen en vernieuwen, zonder hierbij in een chaos terecht te komen. Naast beweging wil ik tegelijkertijd harmonie en evenwicht tonen. Kijkend naar de werkelijkheid ontsluiert zich deze en dekt zich onmiddellijk weer toe. Met mijn beelden probeer ik iets vast te leggen van hetgeen zich achter het verschijnende aan ons voordoet, niet via denken en woorden maar via  kijken en verbeelden.

De laatste jaren merk ik steeds meer dat de vragen waar ik mij als filosoof mee bezig hield en houd, terug komen in mijn werk. Naast de ontwikkeling in mijn beeldend werk probeer ik dan ook steeds meer een verbinding te leggen tussen mijn verbeelden en denken. Dit is een proces achteraf. De beelden ontstaan, worden niet bij voorbaat uitgedacht, pas later wordt dit door mijn denken begeleid. Schilderijen en beelden, landschappen en figuren ontstaan uit “een ruimte in en om mij”, zijn een soort grens, afbakening en structuur in deze onbegrensde ruimte.